دوران رونق سیلیکون ولی بار دیگر فرا رسیده است. بار دیگر، در امتداد بزرگراه 101، محوطه اداری با نشانهای کسب و کارهای نوپای امیدوار به آینده آراسته شده است. با افزایش تقاضا برای اجارهی خانههای فانتزی برای تعطیلات، که حاکی ازثروت هنگفت است، درشهرهای توریستی مانند دریاچه تاهو اجارهها سر به فلک میکشد. بی اریا، زادگاه صنعت نیمهرساناها و در نتیجه، محل رشد شرکتهای اینترنتی و کامپیوتری بود. دانشمندان این منطقه، شگفتیهایی آفریدند که آینده جهان را ساخت؛ از تلفنهای لمسی گرفته تا جستجوی آنی کتابخانههای بزرگ و قدرت هدایت پهپاد از هزاران مایل دورتر. از سرگیری فعالیت تجاری این منطقه از سال 2010 حاکی از تداوم پیشرفت آن است.
بنابراین مایه تعجب است که برخی فکر میکنند سیلیکون ولی، منطقهای راکد بوده و چندین دهه میشود که سرعت نوآوری در آن کاهش یافته است. پیتر تیل، یکی از بنیانگذار شرکت PayPal و از سرمایهگذاران اولیه Facebook، میگوید نوآوری در آمریکا یعنی "پریشانی و مهجوری". مهندسین در همه رشتهها ناامیدی را تجربه میکنند. گروه کوچکی از اقتصاددانان بر این باورند که تأثیر اقتصادی نوآوریهای امروز کمرنگتر از تأثیر اقتصادی نوآوریهای گذشته است.
[ … ]
روی هم رفته، نوآوریهایی که از قدرت پردازش ارزان تغذیه میشوند درحال تصاحب اوضاع هستند. رایانهها به تدریج زبان طبیعی را میفهمند. افراد، بازیهای ویدئویی را تنها با حرکت بدن کنترل میکنند- این فنآوری ممکن است به زودی در بسیاری از مشاغل جهان کاربرد پیدا کند. چاپ سه بعدی قادر به تولید انبوه مجموعهای بسیار پیچیده از اشیاء مختلف بوده، و ممکن است بهزودی به سمت ساختن بافتهای بدن انسان و سایر مواد آلی نیز حرکت کند.
کسی که به نوآوری بدبین است یحتمل آن را همچون "وعده پوچ و توخالی"، مردود میداند. اما این نظر با تاریخ همخوانی ندارد که رشد ناشی از فناوری به جای فروکش کردن و ادامه یافتن، یا باید بی کم وکاست ادامه یابد یا به طور پیوسته و یکنواخت کم شود . چاد سیورسون از دانشگاه شیکاگو اشاره میکند که رشد بهرهوری در عصر برقرسانی، متلاطم بود. این رشد در طی دوره نوآوریهای مهم الکتریکی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم کند بود؛ و پس از آن ناگهان سرعت گرفت.